“Açık işler bültenlerini” hatırlayan var mı?

Bugünkü kuşaklar hatırlamaz. Bizim kuşağın eli ve gözü işte, kulağı radyoda olanlarının yazınca hatırlayacakları “AÇIK İŞLER BÜLTENİ” yayınları vardı bir dönemler.  Tıpkı  “Radyo Tiyatrosu ve Arkası Yarın” programları gibi… Haftanın belirli günlerinde ana haber bültenlerinin hemen ardından spiker şöyle devam ederdi, “Sayın dinleyiciler şimdi Türkiye İş ve İşçi Bulma Kurumu tarafından yayınlanan açık işler bültenini sunuyoruz!” Bültende Türkiye’de hangi kurumda hangi nitelikte eğitimli iş gücü arayışlarına yer verilirdi.  Açık işler bülteninde “Torna tesviyeci, elektrikçi, sıhhi tesisatçı, kepçe operatörü, kaynakçı, gazaltı kaynakçısı, mobilya ustası” diye sıralanır giderdi liste… Nereden nereye değil mi? Bugün elinde diploma, dosyasında bir sürü sertifika ve CV’ sinde zengin referans listesi ile Türkiye İş Kurumu’nun kapısında kuyruk olanları görünce “vay be!” diyorsunuz. Her neyse konumuz bu değil…

+++

Meslek Lisesi, memleket meselesi…

O yıllarda günün ihtiyaçlarından hareketle Mesleki ve Teknik Liseler  “Sanat Okulları” adı altında ciddi biçimde yaygınlaştırıldı. Mesele “ekmek ve nitelikli meslek” olunca insanların önemli bir bölümü çocuklarını “Meslek Liseleri”ne yönlendirdiler. Hatta bugün sınavla öğrenci kabul eden “Fen Liseleri, Anadolu Liseleri” gibi okulların sınavlarından çok daha zor sınav süreçlerinden geçen çocuklarımız “Sanat Okullarına” kayıt yaptırabiliyorlardı. Ancak bu okullardaki eğitimin niteliği ile sanayinin ihtiyaçları örtüşmeyince sorunlar çözülmedi. Durum böyle olunca “Mesleki ve Teknik Liseler” doğru tespit yapmak gerekirse özür dileyerek yazıyorum “değersizleştirildi.” Çocuklarımız meslek liselerinden mezun olup diploma aldı ama değil usta, pratikte çırak bile olamadılar. Bugün milyonlarca üniversite mezunu diplomalı işsiz gençlerimiz gibi o günde yüz binlerce diplomalı “Sanat Okulu mezunumuz” oldu. Ta ki konu “Meslek Lisesi, memleket meselesi” olarak kabul edilip başta özel sektör olmak üzere özellikle de sanayinin ihtiyacından hareketle eğitim modelindeki değişikliğe kadar. Bazı okulların örneğin Sabiha Gökçen Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, İnönü Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi, Ali Güven Mesleki ve Teknik Anadolu Meslek Lisesi gibi… Mezunlarına istihdam imkanı sağlayan ve önemli işbirliklerine imza atan bu liselerimiz yeni bir çığır açtılar.

+++

Ara eleman değil aranan eleman!

Son olarak bu noktada Eskişehir’de mesleki eğitimde yeni bir soluk ve istihdam sağlayacak bir adım daha atıldı. ESO ile Milli Eğitim Müdürlüğü işbirliğinde 13 milyon TL’lik yatırımla yeni bir merkez yapılıyor. Bu kapsamda merkezin proje açılış ve inceleme toplantısı gerçekleştirildi. Betona, binaya para harcamadan ve devlet kaynaklarını heba etmeden mevcut meslek okulu Eskişehir Turgut Reis Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi’nde hizmet verecek ESO-MEM, günün şartlarına göre modernize edilecek, eğitim alt yapısı güçlendirilerek hizmet verecek. Merkezin açılış toplantısında konuşan ESO Başkanı Celalettin Kesikbaş, “Şehrimiz sanayisine eğitimli, alanında donanımlı insanların yetiştirileceği merkezin açılışı için buradayız. ESO-MEM projesi, şehrimizin nitelikli eleman ihtiyacına çözüm sunacak ve iyi insanlar yetiştirilmesine hizmet edecek. 22-35 yaş arası askerliğini yapmış, yetişkin, işe ihtiyacı olan ama bir vesile ile ekmeğini eline alamamış gençlerimize meslek kazandıracağız. Yani kısaca ara eleman değil aranan insanlar bu merkezde eğitim alacak” diyor. İşte budur diyor insan… Bir meseleye nereden ve nasıl baktığınız önemlidir…